Ataraksja (stgr. ???????? – brak zamętu, niepokoju) – niewzruszoność, równowaga ducha, ideał spokoju wewnętrznego człowieka. Stan osiągany przez wyzbycie się nadmiernych pragnień oraz lęku przed śmiercią i cierpieniem, a znajdowanie radości duchowych, których źródłem jest cnota i rozum. Termin ten wprowadził Demokryt, a charakterystyczny jest dla filozofii cynizmu, stoicyzmu i sceptycyzmu. Zgodnie z nimi jest to stan doskonały, stanowiący warunek szczęścia, a niekiedy nawet z nim tożsamy. U sceptyków wynikał z wstrzymania się od wszelkich osądów (epoché, afazja).
W psychologii ataraksja to pewnego rodzaju obojętność na własną krzywdę – nieprzejmowanie się swoimi problemami, podchodzenie do nich z dużym dystansem. Ludzie z taką cechą są bardzo zrównoważeni psychicznie, najczęściej też nigdy nie płaczą. Reakcja na bodźce zewnętrzne jest u nich minimalna.
Pojęciem zbliżonym do pojęcia ataraksji jest apatheia.
Prawie wszystko się zgadza.Oprócz reakcji na bodźce minimalne.Czasami ronię łzy,oglądając filmy.Tylko moja córka śmieje się z tego.Bo oglądam irańskie,japońskie,argentynskie,chińskie,nowozelandzkie,tureckie itp filmy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz